Vietnam.Saigon, Mui Né, Dalat, Nha Trang en Hoi An

Dag allemaal! Het is al weer een tijd geleden dat ik iets geplaatst heb op mijn blog, dus ik heb deze keer veel te vertellen. Afijn. Zondag 9 maart was het dan zover, ons vrijwilligerswerk ging van start. Iets waar Marleen en ik al een tijd naar uit keken. Zondag ochtend vroeg vertrok onze vlucht vanuit Kuala Lumpur richting Ho Chi Minh (Saigon). De vlucht verliep prima en we hebben beide de gehele vlucht geslapen. Ik merk dat ik van het vele reizen makkelijker in slaap val tijdens het reizen, ideaal dus want zo gaat de tijd veel sneller. Aangekomen in Ho Chi Minh werden we opgewacht door iemand van het vrijwilligerswerk. Toen we haar hadden gevonden gingen we samen met een ander Nederlands meisje richting onze verblijfsplaats. Onze verblijfplaats voor de komende 3 weken was het hospitality college, een hotel-school zoals wij het kennen. De school lag in 1 van de buitenwijken van deze immens grote stad. Bij aankomst werd ik gastvrij ontvangen op de mannenkamer door 2 jongens die er al wat langer waren. Marleen ging naar één van de vrouwen kamers. Nadat ik gesetteld was en alle andere vrijwilligers 1 voor 1 binnen druppelde werden er plannen gemaakt voor die avond om ergens wat te eten. Zo gezegd zo gedaan, die avond met z'n allen in de taxi richting het centrum van de stad.

De volgende dag begon onze introductieweek. Marleen en ik hadden ons daar niet voor opgegeven maar we vonden het eigenlijk wel prima. De introductieweek vond ik erg leuk, we hebben veel van de stad gezien maar ook veel geleerd over de Vietnamese cultuur. De mensen met wie wij de introductie week hadden waren ook erg leuk. Samen met die mensen hebben we eigenlijk de gehele periode erg gelachen en veel met elkaar opgetrokken.
Tijdens de introductie week waren we iedere dag bezig met andere dingen. De ene dag kregen we taalles en kregen we meer te weten over de kunst van het handdoek vouwen. De andere dag stonden we in het erg indrukwekkende warmuseum en 's avonds te karaoken met locals. Kortom, het was een week waarin veel indrukken werden opgedaan. Na de vier-daagse introductie week was het die vrijdag tijd om de kinderen van onze vrijwilligerswerk te ontmoeten. Voor de mensen die het niet weten, Marleen en ik zijn vrijwilligerswerk gaan doen in een dagopvang voor kinderen met een verstandelijke- en lichamelijke beperking. Het was erg leuk om de kinderen voor de eerste keer te zien. Ze waren erg blij om ons te zien en totaal niet verlegen. Ze grepen elke keer hun kans om een spelletje met ze te doen of om iets te laten zien. Voor de kinderen was het erg bijzonder om mij te zien omdat ik zo lang ben, waarschijnlijk hebben ze dat nog nooit gezien. Dat geldt trouwens voor meer Vietnamese mensen want ik ga geregeld met ze op te foto.

Na de kennismaking was het al weer weekend en de weekenden waren we vrij om zelf in te vullen. Die zaterdag zijn we samen met een deel van de groep richting district 1 gegaan, het centrum van Ho Chi Minh. Daar zijn Marleen en ik onze eigen gang gegaan want we hadden afgesproken met de Nederlandse jongen die we eerder deze reis hadden ontmoet. Het was weer erg gezellig met hem en we hadden onwijs gelachen. Na verloop van tijd hebben Marleen en ik ons weer aangesloten bij de groep en hebben een drankje gedaan in de backpackers street. Voor we het wisten was het al weer maandag en stond er een nieuwe week van vrijwilligerswerk voor de deur. Met goede moed begonnen we aan deze week. Maar onze motivatie werd na verloop van dagen al minder. Dit had voor ons verschillende redenen. Er waren te veel vrijwilligers, soms waren de vrijwilligers met hetzelfde aantal als de kinderen aanwezig op de dagopvang. Daarnaast kregen we het niet het gevoel dat ze zaten te springen om hulp. Het was ook moeilijk communiceren met het vaste personeel die de kinderen goed kent. Dit alles maakte het voor ons moeilijk om ons te motiveren. Daar kwam ook nog eens bij dat er een groep was die ochtenddienst ging doen en een groep die middagdienst ging doen, omdat er teveel vrijwilligers waren. Buiten alles om dat het te druk was, minder motivatie, moeilijk communiceren met het vaste personeel was het met de kinderen wel heel erg leuk en dat was ook de reden voor dit vrijwilligerswerk. Elke dag waren de kinderen weer blij als je kwam en wilde ze weer graag met me spelen. Hier genoten ze zichtbaar van en ik ook natuurlijk!!

De twee weken waarin we vrijwilligerswerk zagen er voor een groot deel hetzelfde uit. Overdag gingen we naar het vrijwilligerswerk en 's middags en 's avonds waren we vrij om te doen wat we wilden. Zoals ik in het begin al zei trokken we veel met elkaar op. Zo trok ik veel op met een Amerikaan en iemand uit Australië. Samen gingen we voetballen met de locals op 1 van de kunstgrasvelden in de omgeving of we zaten te Playstationen in de gemeenschappelijke ruimte. Het eten dat inbegrepen was tijdens ons verblijf was niet weg te krijgen, heel vies. Alleen op de gebakken ei in de ochtend na, maar daar kan ook weinig fout aan gaan. We kregen elke zondag coupons waar we ons eten en drinken van konden kopen inzet restaurant bij onze school. Die coupons waren meer dan genoeg dus de over gebleven coupons werden allemaal ingezameld en daar werden maaltijden en drinken van besteld bij het restaurant. Met die maaltijden gingen we de straat op en deelde die uit aan dakloze mensen. Dit was ook weer erg leuk om te zien. Vooral de dankbaarheid van die mensen was erg mooi.

Voor we het wisten zat het er al weer op en was het tijd om afscheid te nemen van elkaar. Het afscheid voelde voor mij erg dubbel. Aan de ene kant was ik er klaar voor om weer verder te gaan, aan de andere kant heb ik een onwijs leuke tijd gehad met de andere vrijwilligers. Samen met 3 Nederlandse meiden (Lisa, Flore en Marieke) en een Amerikaanse jongen (Yarden) zijn we richting Mui Né vertrokken. Na een busrit van ongeveer 4 uur kwamen we aan in het kust plaatsje. Mui Né vonden we allemaal niet heel bijzonder. We hebben veel van de omgeving gezien op de scooter. Mui Né staat bekend om de prachtige zandduinen. De duinen waar het om bekend staat hebben wij niet gezien, wel zijn wij naar een andere duin-gebied gereden. Het zand was daar rood van kleur, dat was erg mooi om te zien. Na twee nachten was het alweer tijd voor de rest om terug te gaan naar Ho Chi Minh want hij vrijwilligerswerk was nog niet afgelopen. Samen met Lisa zijn Marleen en ik naar het bergstadje Dalat gegaan.

Dat Dalat hoger gelegen ligt merkten we gelijk. De avonden zijn daar koeler en overdag is het aangenaam. Onze eerste avond in Dalat hebben we niet veel gedaan, wat rond gelopen in de stad en daar wat gegeten. De tweede dag hebben we een scooter gehuurd en zijn we naar een van de watervallen in de omgeving gereden. Het was even zoeken hoe we precies moesten rijden maar uiteindelijk hebben we de waterval gevonden. Met een rodelbaan konden we naar beneden om de waterval te bezichtigen. Bij de waterval waren veel (Russische) toeristen. Al snel hadden we het daar wel gezien en zijn we verder gaan rond rijden in de omgeving. 's Avonds wat gegeten in de stad en wat gedronken. We zijn vroeg gaan slapen want die dag daarna moesten we vroeg op omdat we met de scooter van Dalat naar Nha Trang gingen.

We keken er alle drie erg naar uit om met de scooter en onze privé gids naar Nha Trang te touren. Rond 9:00 vertrokken we richting Nha Trang. De rit er naartoe was ontzettend gaaf om te doen en het uitzicht was nog mooier. Dit is voor mij tot nu toe het toppunt van deze trip. Van te voren had ik niet gedacht het zó leuk te vinden. De rit naar Nha Trang duurde in zijn totaliteit ongeveer 6 uur. Aangekomen in Nha Trang hadden we al snel een kamer gevonden. De eerste avond zijn we op stap geweest met z'n drietjes. De tweede dag zijn Marleen en ik op een scooter gaan touren door de omgeving van Nha Trang. Die dag daarna zijn we met een nachtbus richting Hoi An vertrokken, waar we nu nog steeds zijn. De rit naar Hoi An toe viel achteraf mee maar tijdens de rit hebben we ons dood geërgerd aan een oud vrouwtje die iedereen wakker hield. Ook ons. Aangekomen in Hoi An vonden we snel een kamer en zijn we direct gaan slapen.

Hoi An is een erg mooi plaatsje waar we ons prima vermaken. We doen hier alles rustig aan en genieten erg van de mooie binnenstad en de lieve leuke mensen. Een paar dagen geleden zijn we My Son geweest. Dat zijn oude tempels van het boeddhisme. We hadden besloten om er met de scooter heen te rijden. De rit er naartoe duurde ongeveer een uur en was wederom erg mooi. De tempels van My Son werden vergeleken met die van Ankhor Wat. Dat vond ik niet terecht, want de Ankhor Wat tempels vond ik vele malen mooier. De ligging van de My Son tempel vond ik wel mooier en het feit dat er bijna geen toeristen waren vond ik erg prettig. Woensdag vertrekken we richting Hoi An met het vliegtuig. En aanstaande zondag gaan we voor 1 nacht richting Hué. Dat is de oude hoofdstad van Vietnam.