Cameron Highlands, Penang, Langkawi, Singapore, KL

07 Februari 2014 | Maleisië, Kuala Lumpur

Dag luitjes! Mijn laatste verslag ben ik geëindigd in Melaka, zoals jullie konden lezen vonden we dat niet heel bijzonder. Na Melaka zijn we richting Cameron Highlands gegaan, de naam zegt het al, het ligt centraal in de heuvels van Maleisië. De plaats staat vooral bekend om de vele theeplantages die daar in de omgeving zijn. Nadat we waren aangekomen in onze hostel zijn we wat gaan eten bij een Nederlands tentje. Daar verkochten ze frikandellen, niet de echte maar gemaakt van kip, die uiteraard genomen en ze smaakte heerlijk. Daarna vroeg naar bed want de volgende dag gingen we een tour maken met een minivan door de omgeving. 's Ochtends werden we optijd opgehaald door een heel lief mannetje die ons naar verschillende locaties bracht. Samen met een groep drukke (lees hysterische) Chinezen werden we naar de theeplantage gebracht, dit was erg mooi om te zien! Ook werden we nog naar een aardbeienfarm, rozenfarm, vlindertuin en een markt gebracht. Veel van die dingen vonden Marleen en ik niet zo boeiend, gelukkig vonden de Chinese mensen dat ook niet dus konden we snel door. Nadat deze tour was afgelopen werden we weer gedropt bij onze hostel.

Bij onze hostel werden we opgehaald door een busje om richting Penang te gaan. Elke keer hopen Marleen en ik dat als we met een busje reizen dat wij er dan alleen in zitten, tot deze dag was dat nooit het geval, maar vandaag hadden we het busje voor onszelf, konden we lekker op de banken slapen tijdens de reis naar Penang. Penang is een eiland wat vlak voor de kust in het noord-westen van Maleisië ligt. Aangekomen in de hoofdstad St. Georgetown zijn we opzoek gegaan naar een hostel, de vierde hostel voldeed pas aan onze eisen omdat de voorgaande of te duur waren of te vies. Ten midden van China Town, waar onze hostel zich bevond, was er genoeg te zien. De vier dagen hebben we veel gezien van de stad, die voor een klein eilandje als Penang toch bijzonder groot is.

Na 3 nachten Penang hebben wij onze reis voortgezet richting Langkawi, ook een eiland, dichtbij de grens van Thailand. Marleen en ik wilden niet teveel uitgeven voor de reis daar naartoe dus wij kozen ervoor om een keer niet de toeristische route te nemen. Nadat we eerst de Ferry richting het vaste land namen moesten we met de bus richting Kuala Kedah. Wij dachten toen al vlakbij de Ferry te zijn die ons richting Langkawi zou brengen, maar dat bleek niet het geval. Na een uur gewacht te hebben kwam eindelijk de bus aan die ons naar de haven bracht. Het was alleen niet een bus die wij in Nederland gewend zijn, de bus zag er behoorlijk gedateerd uit . Houten planken met gaten beschermde passagiers om niet op het asfalt te vallen. De bus werd naarmate de de rit langer duurde ook steeds drukker en warmer, Marleen en ik keken elkaar aan en waren tot de conclusie gekomen dat we net zo goed de taxi hadden kunnen nemen die ons een uur eerder werd aangeboden, voor een prima prijs. Dit wilde ik niet want ik wilde een keer goedkoop reizen en al helemaal niet op de manier hoe andere toeristen reizen. Toen we in de haven aankwamen moesten we even wachten voordat de Ferry kwam. Na een boottocht van 1.5 uur waren we aangekomen in Langkawi. Aangekomen in Langkawi werden we door een taxi gedropt bij ons hotel, jammer genoeg lag deze niet in het plaatsje waar de meeste toeristische voorzieningen zijn en was het 's avonds nogal dood. Daarom hebben Marleen en ik besloten om de dag daarna een auto te huren. Het huren van een auto verliep bijzonder, mij werd alleen maar gevraagd of ik auto kon rijden en ook hoefde er niets ondertekend te worden, erg bijzonder. Die dag hebben we het hele eiland rond getoerd en veel gezien. Aan het eind van de middag zijn we nog naar het hoogste punt van het eiland geweest. Dit vond ik minder prettig want het was nogal hoog en de eitjes lift naar de top van de berg was nogal steil, plus de daarbij komende zijwind zorgde dat ik me niet op mijn gemak voelde. Boven was het uitzicht werkelijkwaar prachtig! We konden over het hele eiland ( wat ongeveer dezelfde oppervlakte als Singapore heeft) kijken. Die dag daarna hebben we een scooter gehuurd en zijn we richting het toeristische plaatsje gereden. Daar zijn Marleen en ik gaan jet skiën. Marleen heeft nog nooit op een jet ski gezeten en ik garandeerde haar dat het zeker de moeite waard was. Toen we eenmaal op de jet ski zaten, leek het ons handiger dat ik weg zou varen. Toen Marleen eenmaal het stuur had overgenomen ging het al snel fout.. Ik had tegen Marleen verteld dat het leuk is om bochtjes te maken op zo'n ding. Marleen had dat iets te letterlijk genomen en maakte een bocht terwijl ze voluit gaat. Nu kan dat denk ik ook wel dat het kan maar niet als er golven zijn. Het gevolg was dat ik van de jet ski vloog en Marleen mee nam in mijn val. Ik kwam keihard terecht op het water en kreeg geen adem meer, mijn ribben deden en doen nu nog steeds pijn. En Marleen? Marleen had nergens last van, die was vooral erg geschrokken.

Na Langkawi zijn we weer richting KL (Kuala Lumpur) gegaan om de laatste dagen door te brengen. We hadden nog een aantal dagen te gaan dus het leuk ons wel leuk om nog richting Singapore te gaan. Dus na twee nachten in KL zijn we richting Singapore gegaan. Een leuk bijkomend feit is dat ik daar familie heb wonen, namelijk Pieter en zijn gezin, een neef van mijn moeder. Op dat moment waren zijn ouders, dus de oom en tante van mijn moeder, ook op bezoek. Aangekomen op het busstation in KL om richting Singapore te gaan was het een en al gekkenhuis! Iedereen wilde die dag met de bus reizen omdat de vakantie vanwege het Chinees nieuwjaar dat was afgelopen. Toen we in de rij stonden bleek het voor Maleisische mensen heel normaal te zijn om voor te dringen, nou voor mij dus echt niet. Tot vier keer toe heb ik mannetjes die minimaal twee keer zou oud zijn als ik er op moeten wijzen dat er een rij staat. Daarnaast ook uitgelegd wat het idee is van een rij én dat als ze willen voordringen ik dat prima vind maar niet voor mij. Dit begrepen ze opeens allemaal heel goed dus dropen af en sloten achteraan aan. Toen we werden geholpen bleek de eerstvolgende bus pas om elf uur 's avonds te vertrekken. Óf we moesten verderop even kijken of we nog wat kaartjes konden regelen bij een andere maatschappij. Daar vertrokken de eerstvolgende bussen over 3.5 uur dus namen we die. De rit naar Singapore duurde langer dan ik had gedacht, in plaats van de 5.5 uur die mij werd verteld duurde het 9 uur vanwege de drukte op de weg. Rond 12 uur kwamen we aan in de stad en namen we een taxi richting little India. Daar hadden we een dorm in een hostel, een dorm is een bed in een slaapzaal. Voor één bed betaalde we 22 Singapore dollar, omgerekend 10 euro, voor ons heel veel geld. Nadat we onze spullen en bedden hadden klaar gemaakt gingen we nog wat eten. We hebben in een tentje vlakbij erg leuk gezeten met locals. Voor we het wisten was het al 3:00 uur en tijd om naar bed te gaan. Onze tweede dag in Singapore hebben we de hele stad gezien. Wat ons opviel was dat het een erg schone stad is, logisch ook door de strenge regelgeving. Bij de luxe shoppingmalls die de stad rijk is viel geregeld onze mond open van wat we zagen. 's Avonds werden we door Pieter opgehaald om richting zijn appartement te gaan om daar zijn gezin en ouders te ontmoeten. Voor mij was het leuk om te zien waar Pieter woont. De hoogte waarop het appartement zich bevind was voor mij erg indrukkwekkend, we konden vanaf de 27e verdieping de hele stad zien. Daarna hebben we heelijk gegeten in een tentje vlakbij.
Onze laatste dag zijn we gaan ontbijten bij het tentje van de eerst avond. De eigenaar van die tent was een ontzettend lieve man. Hij had goede tips hoe we het best, en goedkoopst, de grens konden oversteken en ook bood hij ons aan om naar de bushalte te brengen. Dit keer verliep de trip richting KL wel soepel en kwamen we 's avonds aan in KL, daar weer naar onze favoriete hostel, birdnest, gegaan.

Zondag vertrekken we richting Ho Chi Minh om te beginnen aan onze vrijwilligers werk. We hebben er beide erg zin en kijken er al vanaf het begin van de reis naar uit. Wij zullen daar gaan werken met lichamelijk- en verstandelijk beperkten kinderen in een woongroep. Slapen doen we in een universiteit gebouw vlakbij.

Dit was het weer voor deze keer! Groetjes.

09 Februari 2014 - 21:24

Carla & Theo Oudkerk Pool:

Dag lieverds, tja - nu gaat het eigenlijk echt beginnen. We zijn heel erg benieuwd hoe het gaat worden. We zijn ook nieuwsgierig hoe het niveau is dat jullie op de universiteit tegenkomen.Vietnam heeft de laatste decennia zich flink ontwikkeld. Mooi dat jullie toch nog even in Singapore zijn geweest. Een goede kennis van ons is daar nu nog werkzaam als deskundige op het gebied van waterbeheersing en golfbewegingen. Wij zijn het laatst in 2002 in Singapore geweest. Dat was nadat Theo z'n hartinfarct in Australië kreeg. Singapore Airlines was onze vliegmaatschappij. Hebben jullie het nieuws gevolgd van de Olympische Spelen? Bij de mannen op de 5000 meter waren de nummers 1-2-3 Nederlanders: Sven Kramer, Blokhuizen en Bergsma. Irene Wüst heeft goud op de 3000 meter. Dus ze zijn goed begonnen. Bij ons geen bijzonderheden: Carla heeft controle gehad van de pacemaker: je staat versteld wat het apparaat allemaal waarneemt. Erg goed, hoor, die controle. We wachten weer af wanneer jullie op Skype zijn: fijn om dan weer te horen over bericht uit Vietnam. Heel veel liefs vanuit een zeer regenachtig Holland. Brrrr! XXXX Oma Carla / opa Theo
Zondagavond 9 februari 2014